23 juni een dag om niet te vergeten – Broek op Langedijk.

Een dagje naar de veiling in Broek op Langedijk.

23 Juni 2022, een dag om niet te vergeten.

Het werd me het dagje wel : de temperatuurvoorspelling was 30° C., we waren gewaarschuwd. Maar goed, we gingen toch, met onze vaste chauffeur Rob.

Ruim 30 mensen maakten van de gelegenheid gebruik om op deze manier de Broekerveiling te bezoeken. De chauffeur kon onderweg goed doorrijden met gevolg dat we vroeg bij het museum in Broek op Langedijk arriveerden en er eerst nog gevraagd moest worden of we al welkom waren. Natuurlijk lieten ze ons niet voor de gesloten deur staan. We begonnen met koffie, compleet met appelgebak en slagroom; wie wil dat nu niet.

Daarna met z’n allen in de boot, schuifdak en alle ramen open. Een leuke tocht door de sloten.

We werden door de schipper bijgepraat over het ontstaan van de dorpen en de vele honderden eilanden. Deze worden nog jaarlijks met de zeer vruchtbare slijk uit de sloten opgehoogd, waarbij de sloten dus uitgediept worden; zo hebben ze 2 vliegen in één klap. De eilanden zijn natuurlijk alleen toegankelijk per bootje (of zwemmend) en eigendom van boeren en tuindersfamilies die de eilandjes hebben gecreëerd om groenten en aardappelen erop te verbouwen. Er mag niet worden gebouwd. De sloten zijn schoon, waardoor het voor veel watervogels, zoals ganzen, heerlijk toeven is.

Na de vaartocht gebuikte wij de lunch, bestaande uit soep, boterham met kroket, ‘n wrap, Westfries krentenbrood en de nodige warme en koude dranken.

Na de lunch bezochten wij het veilinggebouw en namen plaats in de links en rechts van de aanvoersloot aangebrachte bankjes. Een doorgewinterde veilingmeesteres gaf uitleg hoe de boeren vroeger met hun groenten in een bootje naar de veiling kwamen. De, voor het oog, mooiste groente uiteraard bovenop ; ja, fraude kwam ook toen al voor. De boten werden voortgedreven met behulp van een vaarboom, een lange stok waarmee de tuinder door de ondiepe sloten naar de veiling ging. Allemaal handwerk, er kwam geen motortje aan te pas. Na de uitleg van de veilingmeesteres waren wij zelf aan de beurt. Met behulp van een grote veilingklok –   met cijfers (de prijs) rondom bij de rand, waarop de wijzer loopt en stopt bij de prijs die je als koper denkt er voor te willen betalen – mochten wij bij opbod en afslag proberen sla, rabarber, (manden met) uien, tomaten, aardbeien etc. voor de beste, lees laagste, prijs in de wacht te slepen. Dat was lachen, want wat moet je met 60 kilo uien….., voor weinig geld, dat wel weer. Het geld dat zodoende wordt opgehaald is bestemd om het veilinggebouw en alles wat daar bij hoort, te onderhouden.

De Broekerveiling is de oudste doorvaartgroenteveiling (in de wereld) en bestaat sinds 1887.

Het veilinggebouw, nu een museum, staat er nog in zijn oude glorie en vorm en is tot eind 1973 in gebruik geweest. Ook de lighallen en gangborders die boven het water zijn gebouwd waarop de keurmeesters, tuinders en personeel liepen, zijn nog in zeer goede staat, mede dankzij de ruim 100 vrijwilligers.

Om e.e.a. compleet te maken werden we nog getrakteerd op een oude film, waarin we konden zien hoe de tuinders en hun gezinnen rond 1900 te werk gingen. Daarna met een gids door de tuin met percelen fruit en groente, slootjes met hoge “kippenbruggetjes” zodat er onderdoor gevaren kon worden, de smederij, de palingrokerij en tot slot langs de boten die met een lier uit het water gehaald werden om de schade met teer te herstellen.

Moe maar voldaan en zeer tevreden, stapten we weer in de bus die ons weer thuis bracht.

Wat mij zeer verheugde was, dat mensen die elkaar eigenlijk nooit eerder gezien hadden, of niet kenden, zo gezellig met elkaar om kunnen gaan en een soort vriendschap sloten. Heerlijk om dat te constateren, en dat zo’n dag, hoe warm ook, dat onvergetelijk maakt.

Graag wil ik hierbij al degenen bedanken die deze dag zo voortreffelijk georganiseerd hebben, het was geweldig.

Ria Bakker.